Հետո երբ Ահմադը եկավ իր թուրք ընտանիք, նա ամեն ինչ պատմեց իր ընտանիքին և ընտանիքը շատ ուրախ էր, որ այդպես էին վարվում իրենց տղայի հետ։ Նրանք որոշեցին հետ գնալ հայ ընտանիքի մոտ և շնորհակալ էին նրանց։ Նրանք այդպես էլ արեցին, և հայ ընտանիքի մեծերը շատ զարմացան, և ասացին․
— Վա՜յ, Ահմադ, դու այնքան լավ մարդ ես, մենք քեզ միշտ սիրել ենք։
— Ես էլ ձեզ, դուք էլ եք շատ բարի և ընկերասեր,- ասաց Ահմադը
Հետո նրանք Ահմադի թուրք ընտանիքի հետ շփվում էին, երբ ազատ էին լինում և շուտով ընկերներ դարձան։ Ու այդպես բոլորը ապրեցին երջանիկ։
