Ես ծնվել եմ Հայաստանի մայրաքաղաք Երևանում, բայց ծագումով Արցախից եմ։ Հիմա պատմեմ, թե որտեղ են սերում իմ արմատները։ Հայրս և նրա ծնողները նույնպես ծնվել են Երևանում, բայց նրա հայրական կողմն ունի արցախյան արմատներ, իսկ մայրական կողմը Վանից է։ Արդեն առիթ ունեցել եմ պատմել, որ հայրիկիս պապերը Արցախի Նախիջևանիկ գյուղի իշխաններ Բեկ-Փիրումովներն են։
Մայրիկս ծնվել է Բաքու, նրա ծնողները՝ նույնպես, բայց մայրիկիս և՛ հայրական, և՛ մայրական կողմը Արցախից են։
Հիմա մայրական կողմի տատիկս ապրում է Տավուշի Այրում քաղաքում, իսկ հայրական կողմի մեծերը ապրում են Երևանում։ Ամռանը ես գնում եմ Տավուշ, Սիլվա տատիկիս մոտ։ Այրումը շատ մոտ է, սահմանակցում է Լոռվա մարզին և Վրաստանին, այդ պատճառով այնտեղ խոսում են ավելի շատ Լոռվա բարբառով։
Մի քանի տարի առաջ մենք ընտանիքով գնացել ենք Արցախ, այցելել ենք Նախիջևանիկ գյուղ, Ստեփանակերտ, Շուշի, գնացել ենք Շուշիի բերդ և Սուրբ Ղազանչեցոց եկեղեցի, եղել ենք Տիգրանակերտի ամրոցում, իջել ենք Հունոտի կրճ, որը նաև անվանում են Զոնտիկներ։ Ասեմ, որ շատ վտանգավոր և դժվար էր իջնել, բայց արժեր, որովհետև այդ մամռոտ քարը շատ գեղեցիկ է։
Արցախի բարբառը շատ հետաքրքիր է, գեղեցիկ ու, առաջին հայացքից, շատ բարդ է։ Մայրիկս գիտի այդ բարբառը։ Այստեղ կան ծիծաղելի բառեր։ Օրինակ, տի եր նշանակում է վերև, իսկ տի վեր՝ ներքև։
Մի փոքր բառարան ներկայացնեմ ձեզ
մուկլիմանդի — սարդոստայն
պիրտիտուս — շրջված (հագուստի մասին)
բիբի — մորաքույր
աքա — հորաքույր
դայի — մորեղբայր
ամի — հորեղբայր
լըբաստրակ — նապաստակ
խոխա — երեխա
ճընգըլճոտեր — փոքր երեխաներ
անջուկ — ականջ
ղաշյանգ — գեղեցիկ
կյերտնուկ — գորտ
դանդլա — անխելք
Արցախում մեկ անգամ եմ եղել, բայց շատ եմ հավանել և շատ հպարտ եմ իմ արցախյան արմատներով։ Նաև կներկայացնեմ լուսանկարներ իմ արցախյան ճանապարհորդությունից։