Ես սովորում եմ Մխիթար Սեբաստացի կրթահամալիրում։ Ես սեբաստացի եմ, ինչպես իմ ավագ քույրը և փոքր եղբայրը։
Իմ դպրոցի միջավայրը շատ գեղեցիկ է, հաճելի, մաքուր ու կոկիկ։ Մեր դպրոցի տարածքում կա այգի, որտեղ մենք ծառեր և ծաղիկներ ենք տնկում, իսկ հետո մեծ սիրով դրանք խնամում, հետևում ենք, որ լավ աճեն, ծաղկեն և բերք տան։ Ունենք նաև ագարակ, որտեղ կան ձիեր, շներ, ավանակ, ճագառներ, նույնիսկ սիրամարգ կա։
Մեր դպրոցում ինձ ամենաշատը գրավում է բնությունը։ Շատ եմ սիրում ծաղիկներ, որոնք ամենուր են մեզ մոտ։ Նրանք ոչ միայն գեղեցկացնում են մեր դպրոցի տարածքը, այլ նաև անուշ բույր են տարածում։
Դպրոցում իմ ամենասիրոած անկյունը ագարակն է, որովհետև ես շատ եմ սիրում կենդանիներին։ Նույնիսկ մտածում եմ, որ մեծանամ դառնամ անասնաբույժ։ Կենդանիների հետ խաղը, նրանց հետ շփումը ինձ շատ հաճելի է։
Բայց մի բան կա, որ ես կուզենայի փոխել մեր դպրոցական միջավայրում։ Մեր բակը շատ փոշոտ է լինում, որովհետև այնտեղ ավազ է լցված։ Երբ երեխաներով վազվզում ենք ու խաղում, փոշու ամպ ենք բարձրացնում։ Ես դրսի ավազը կդարձնեի ասֆալտ, որ փոշի չշնչեինք։